De vluchten waren dik in orde. Vooral het eten was goed en de stewardeskes vriendelijk. Na 25 uren onderweg te zijn geweest werden we onthaald door Jessica Garavana. Met Jessica dan een taxi gepakt (die ze zelf al niet vertrouwde) en naar haar kot gereden. Haar ouders, zus en broer arriveerden enkele minuten later ook op het kot. Dat moederke heeft ons dan een maaltijd klaargemaakt waarbij we voor het eerst goed beseften dat we in Argentinie zaten: Gigantische lappen vlees!
 |
| Machinale vleezekes |
 |
| Bert leert ijsjes eten |
Het toeval wilde dat het die dag al grote betogingen waren tegen de regering waardoor we onmiddellijk goed amok zijn gaan maken (op een vreedzame manier: kloppen op potten en pannen). Tussen het betogen door nog goed gaan eten: Milanesa a la napolitana, dat is gelijk ne schnitzel maar dan nog e schelleken hesp, kees en tomatensaus erbovenop.
Uiteindelijk op tijd gaan slapen want de jetlag eiste zen tol. We proberen zo veel mogelijk Spaans te leren zodat we binnekort uit te voeten kunnen zonder engelstalige tolk (Jessica). We gaan nu elk nog e douchke pakke en dan met de broer van Jessica (dieje jong is knettergek, net als de rest van de bevolking hier) het stad in.
Tot later eh!
Josito en Bertito
 |
| Tequila bij famillie Garavano |
 |
| Straat afzetten met vuilniszakken, de slimmerd |
"for die scchow".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten